Deniz Gezmiş, Yusuf Arslan ve Hüseyin İnan'ın katledilişlerinin 38. yılı. Geçen günlerde onları idama yollayan hakimin boğularak öldüğünü öğrendiğimde garip bir sevinç vardı içimde. Bir insanın öldüğüne sevinilir mi? Eğer insan değilse sevinilir. Süleyman Demirel'in mecliste oylanan idam kararları için iki elini birden kaldırdığını da unutmamak lazım. Aynı hissi onun için de hissedeceğim. Deniz Gezmiş bugün Türkiye topraklarında saygıyla anılan bir devrimci. Adı sürekli tartışmalarda yer alır. Sol ile alakası olmayıp milliyetçi/faşist çizgide yürüyen yalancı solcularında sevdiği isimdir Gezmiş. Nedenini bende bilmiyorum. Son sözleri; "Yaşasın Türkiye halkının bağımsızlığı, yaşasın marksizm-leninizmin yüce ideolojisi, yaşasın türk ve kürt halklarının bağımsızlık mücadelesi, kahrolsun emperyalizm" şeklinde olmasına rağmen kapitalist-liberal solcular ile, en ufak demokratik açılıma karşı çıkan solcularda sever. Bir kıvılcım başlatmak isteyen ama gencecik yaşta ateşleri söndürülmeye çalışılan bu 3 devrimciyi saygıyla anıyoruz.
Uzun süredir takip ediyırum bu blogu.. Pek sık güncellenmiyor ama böylesi daha güzel sanki. Hakikaten az ve öz yazıyorsun.. teşekkürler.
YanıtlaSil