14 mayıs 2006. Bir inancın, bir hakedilmiş şampiyonluğun, bir azmin zaferi. Fenerbahçelileri üzüntüden, Galatasaraylıları sevinçten ağlatan bir tarih. Koca koca adamlar bile göz yaşlarına hakim olamamıştı o tarihte. Galatasaray belki tarihin en dramatik ama en anlamlı şampiyonluğuna ulaşmıştı. 83 puanla şampiyonluğa ulaşan takım puan rekoru kırıyor ve şampiyonluğu kucaklarken herkesi ağlatıyordu. Sanırım bugünlerde Galatasaray'da eksik olanlar o dönemdeki inanmışlık, hırs ve azimdi. Erik Gerets, Hasan Şaş, Tomas, Song, Mondragon, İliç ve diğerleri. Belki kalite olarak Dünya yıldızı değillerdi ama Galatasaray'a yakışır şekilde mücadele edip, ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışan oyunculardı. 4 senede çok şey değişti Galatasaray'da. Başta teknik kadro ve oyuncular. Ama o hırslı oyunu, maçı son saniyelere kadar bırakmayan, yenilgiyi kabul etmeyen oyunu o tarihten bu yana fazla göremedik. Videoyu izlerken bugün bile duygulanmamak ve ağlamamak elde değil.
Neden yazdın bu yazıyı şimdi? :) :)
YanıtlaSilDilerim son saniye kapakları daim olsun! Olur mu acaba bugün birşey?
Abi 14 mayıs'ın yıl dönümü olduğu için yazmıştım. Ama çok beğenilince bugün devamını çevirmişler. :D :D
YanıtlaSil